Περιγραφή
Κάποτε-κάποτε λέγεται ή γίνεται δεκτό μ’ ελαφρότητα πως ποιητές και καλλιτέχνες που πεθαίνουν νέοι πεθαίνουν την ορισμένη ώρα κι ακόμα κι αν ένα προμήνυμα του θανάτου τους δεν μπορεί να βρεθεί στο έργο τους, τούτο αποκαλύπτει καθαρά, πως δώσανε στον κόσμο όλα όσα είχαν να δώσουν. Υπάρχουν πράγματι ποιητές για τους οποίους αυτό φαίνεται παράξενα αληθινό, κι ο Σέλλεϋ είναι μέσα σ’ αυτούς, υπάρχουν όμως άλλοι, κι ο Κητς είναι μέσα σ’ αυτούς, για τους οποίους δεν μπορεί κανείς να το παραδεχτεί αυτό παρά με μεγάλη δυσκολία. Ο θάνατός τους φαίνεται να κόβει θεληματικά ένα κλωνάρι τη στιγμή που προμηνούσε καρπερή ορίμανση. Αν ο Δημήτρης Καπετανάκης είχε ζήσει, ακόμα και για μόνο ένα ή δυο χρόνια περισσότερο, θα είχε καταφέρει να ολοκληρώσει ένα κύκλο δουλειάς, κιόλας σχεδιασμένης, που αποκαλύπτονταν πιο αξιοσημείωτη κι ωραία με κάθε βήμα που έκανε.(από την έκδοση)
Σελίδες 288
