Περιγραφή
Υπάρχει τόσο πολλή μουσική στο κόσμο γύρω μας και εμφανίζεται τόσο ισχυρή η δύναμη της επικοινωνίας των ανθρώπων με αυτήν, ώστε είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η μουσική και τα μουσικά συστήματα που την εξυπηρετούν διαμορφώθηκαν και εξελίχθηκαν όπως και οι γλώσσες, σαν το αποτέλεσμα δηλαδή μιας αδιάκοπης επανάληψης που ανάλογα με τα διαθέσιμα ηχητικά μέσα κάθε περιόδου, καθιέρωσε και συνεχίζει να καθιερώνει κανόνες και αρχές που για λόγους κοινωνικούς, πολιτικούς, θρησκευτικούς και ακόμα περισσότερο από την ανάγκη του ίδιου του ανθρώπου για ανανέωση υφίσταται μια συνεχή αναπροσαρμογή. Η επιστήμη που έχει σαν αντικείμενο την παρατήρηση και ταξινόμηση των φαινομένων που αποτελούν τη μουσική, ονομάζεται μουσική θεωρία. Οι πραγματικοί δημιουργοί της μουσικής θεωρίας υπήρξαν οι Πυθαγόρειοι, οι οποίοι αφού εμελέτησαν πρώτοι τις σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ των ήχων, τις ερμήνευσαν λεπτομερώς με βάση τα μαθηματικά. Αν και όλες οι πιο πρόσφατες μελέτες κατέληξαν στο ότι οι θεωρίες των Πυθαγόρειων ήταν κατά δάση σωστές, η Ιστορία έδειξε ότι το μεγαλύτερο λάθος τους υπήρξε η προσπάθεια τους να υποτάξουν την πρακτική στη θεωρία. Προκάλεσαν έτσι πολλές αντιδράσεις στους συγχρόνους τους, από τις οποίες οι πιο ουσιαστικές υπήρξαν εκείνες του μεγάλου μουσικού και θεωρητικού Αριστόξενου. Εν τούτοις η μουσική των Ελλήνων της αρχαιότητας, παρ’ όλα τα τρωτά της, υπήρξε απ’ όλες τις αρχαίες θεωρίες η πιο τεκμηριωμένη και αναλυμένη.
(από την εισαγωγή της έκδοσης)
Σελίδες 256
