Περιγραφή
Ο τόμος αυτός περιέχει τα τελευταία ποιητικά πονήματα του πατέρα μου. Μακάρι να είχε δει την ολοκλήρωσή του – όχι γιατί θα ήταν καλύτερο το βιβλίο αν το είχε φροντίσει ο ίδιος, πιο ολοκληρωμένο και πιο γενναιόδωρο και πιο άρτια σχηματισμένο, ή επειδή θα έμοιαζε περισσότερο σ’ αυτόν και στη μορφή που είχε στο μυαλό του γι’ αυτή την προσφορά στους αναγνώστες του, αλλά επειδή ήταν αυτό που τον κρατούσε ζωντανό, ήταν ο μοναδικός του σκοπός και η ανάσα του η μοναδική στο τέλος. Στη δύσκολη περίοδο που συνέθετε το βιβλίο, έστελνε μέιλ που έλεγαν «Μην Ενοχλείτε, Παρακαλώ» στους ελάχιστους από μας που περνούσαμε να τον δούμε. Ανανέωσε τη δέσμευσή του στον αυστηρό διαλογισμό ώστε να εστιάσει τον νου του στην ποίηση παρά τους οξύτατους πόνους από τα συμπιεστικά κατάγματα σπονδύλων και την εξασθένηση του σώματός του. Συχνά μου σχολίαζε ότι, μέσα από όλες τις στρατηγικές της τέχνης και του ζην που είχε μετέλθει στη διάρκεια του πλούσιου και πολύπτυχου βίου του, ευχόταν να είχε εμμείνει πιο σταθερά στην αναγνώριση ότι το να γράφει ήταν η μοναδική του παρηγοριά, ο πιο αληθινός σκοπός του.
Ο πατέρας μου, προτού γίνει οτιδήποτε άλλο, ήταν ποιητής. Θεωρούσε τούτο το λειτούργημα, όπως παρατηρεί στα σημειωματάριά του, κάτι σαν «αποστολή από τον Θ-ό [G-d]». (Η παύλα, που δείχνει την ευλάβειά του στο θείο όνομα, την απροθυμία του να γράψει το ιερό όνομα ακόμα και στα αγγλικά, είναι παλιό εβραϊκό έθιμο και μια ακόμα μαρτυρία για την πίστη που είχε συνδυάσει με την ελευθερία του.) «Η θρησκεία, οι δάσκαλοι, οι γυναίκες, οι ουσίες, ο δρόμος, η φήμη, τα χρήματα… τίποτα δεν με εξυψώνει και δεν μου προσφέρει ανακούφιση από την οδύνη όσο το να μαυρίζω σελίδες, να γράφω». Αυτή η δήλωση πρόθεσης ήταν συνάμα δήλωση μεταμέλειας: πρόσφερε τον λογοτεχνικό καθαγιασμό του ως μιαν εξήγηση για ό,τι αισθανόταν πώς ήταν ανεπαρκής πατρότητα, αποτυχημένες σχέσεις, πλημμελέστατη προσοχή στα οικονομικά του και στην υγεία του. Θυμάμαι ένα από τα λιγότερο γνωστά τραγούδια του (και ένα από τα αγαπημένα μου): «Πήγα τόσο μακριά για την ομορφιά, άφησα τόσο πολλά πίσω μου». Αλλά όχι τόσο πολύ μακριά, ως φαίνεται: πίστευε τελικά ότι δεν είχε αφήσει τόσο πολλά πίσω του. Και τούτο το βιβλίο έμελλε να είναι ή ύστατη προσφορά του, και το ήξερε.
(από τον πρόλογο του Adam Cohen)
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ – Adam Cohen
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ – Robert Faggen, Alexandra Pleshoyano
ΠΟΙΗΜΑΤΑ:
Συμβαίνει στην καρδιά
Ω ναι!
Παϊδάκια
Αργά για ν’ αλλάξω
Δεν ήξερα
Πια δεν το μπορώ
Υπόγειο ρεύμα
Όχι συχνά, μα σπάνια
Ο δικηγόρος μουσουλμάνοι
Δεν μπορώ τον κώδικα να σπάσω
Κοιτάζω τη σημαία
Η τυχερή νύχτα!!!!! Κυριακή, 7 Μαρτίου 2004
Λέει να μας σκοτώσει θέλει
Είπε ο Ρόσι
Αν δεν υπήρχαν ζωγραφιές
15 Ιανουαρίου 2007 Σίσιλι Καφέ
Στερημένος
Διαστάσεις της Αγάπης
Πλήρης Απασχόληση
Ακούω τ’ αμάξια
Φόρος τιμής στον Μορέντε
Φόρος τιμής στον Ρόζενγκάρτεν
Πάντα σκέφτομαι ένα τραγούδι
Ποίημα του Ρόσι
Ο Κάνιε Γουέστ δεν είναι Πικάσο
Παλιόφιλοι
Η προφανής αναστάτωση
Βλέποντας το Nature Channel
Το πλάσμα
Η κοπέλα απ’ την Ινδία
Μαρία της περίσσιας χάρης
Οι τιμές του Λος Άντζελες
Θες ν’ αντεπιτεθείς μα δεν μπορείς
Όταν ξυπνάς
[…]
ΣΤΙΧΟΙ:
ΜΠΛΕ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ
Μπλε Συναγερμός
Η πόρτα στο βάθος
Η Χρυσή Πύλη
Ο μισός τέλειος κόσμος
Αηδόνι
Κανένας μετά από σένα
Δεν κατάφερα να σ’ αγαπήσω
Η ομίχλη
Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
Για το χορό σ’ ευχαριστώ
ΠΑΛΙΕΣ ΙΔΕΕΣ
Σπίτι πάω
Αμήν
Δείξε μου το μέρος
Σκοτάδι
Όπως και να ‘χει
Ποιος είν’ τρελός από έρωτα
Έλα ίαση
Μπάντζο
Νανούρισμα
Διαφορετικές μεριές
ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Αργά
Σχεδόν σαν τα μπλουζ
Ο Σαμψών στη Νέα Ορλεάνη
Ένας δρόμος
Σ’ αγάπησα ποτέ
Ω, τι ωραία
Δεν με νοιάζει
Γεννημένος αλυσοδεμένος
Μ’ έβαλες να τραγουδήσω
ΤΟ ΗΘΕΛΕΣ ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ
Το ήθελες πιο σκοτεινό
Συμφωνία
Εκεί
Φεύγοντας απ’ το τραπέζι
Αν την αγάπη σου δεν είχα
Χωρίς αποσκευές
Έμοιαζε να είναι πιο καλά
Πάρε τον δρόμο
ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΚΑΙ ΠΙΤΕΡ
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΑ
ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΤΩΝ ΑΣΤΟΥΡΙΩΝ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΤΙΤΛΩΝ/ΣΧΕΔΙΩΝ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Robert Kory
Σελίδες 392
ISBN 978-960-01-2122-3
