Περιγραφή
Δεν νοείται ανήθικη δημοσιογραφία. Κάθε δημοσιογράφος είναι και ένας ηθογράφος. Απολύτως αναπόφευκτον. Επειδή ο δημοσιογράφος, που παρατηρεί τον κόσμο, τους μηχανισμούς λειτουργίας του, που εποπτεύει τα πάντα σε καθημερινή βάση και από πολύ κοντά, είναι αυτός που τον προσφέρει τελικά στην κοινή θέα· τον απλώνει μπροστά μας να τον εξετάσουμε και να κρίνουμε εκ νέου το ίδιο το γεγονός. Είναι αδύνατον λοιπόν να κάνει όλα αυτά που είπαμε, χωρίς να βλέπει την ίδια στιγμή το αντικείμενό του με κριτικό μάτι. Φυσικά αδύνατον!
Με άλλα λόγια, ο μύθος της «αντικειμενικής πληροφόρησης» είναι η πλάνη του αιώνα. Ένα ολοκληρωτικό ψέμα. Δεν υπάρχει αντικειμενική δημοσιογραφία, όπως δεν υφίσταται αντικειμενικός δημοσιογράφος. Ξεφορτώθηκα αρκετές προκαταλήψεις στη δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία· αλλά πιστεύω ότι αυτή είναι η πιο κυρίαρχη: να πιστεύουμε ότι η αντικειμενικότητα είναι εφικτή ακόμα και μέσα στη διήγηση ή στους συσχετισμούς των γεγονότων.
Να γράφει κάποιος για λογαριασμό των εφημερίδων σημαίνει ότι γράφει «ολοταχώς», «χωρίς χρονοτριβή». Δεν περιμένει. Είναι επόμενο λοιπόν ότι η γραφή του έχει υποστεί τις συνέπειες αυτής της ανυπόμονης στάσης, της υποχρέωσης να «τρέξει» κι ας φαίνεται λίγο ατημέλητη. Όσο για την ιδέα της ατημελησίας ενός γραπτού δεν μου είναι τόσο δυσάρεστη.
Ίσως γιατί μερικές φορές σκάρωσα κι εγώ άρθρα για λογαριασμό των εφημερίδων. Κάποτε συνέβαινε να γράφω κι εγώ γι αυτό το «έξω» -αν βέβαια αυτό το «έξω» με παρέσυρε στο χείμαρρό του-, όταν εκεί έξω, στο δρόμο, υπήρχαν πράγματα που με εξόργιζαν, ή πάλι όταν δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω. Συνέβαινε κι αυτό.
(από τον πρόλογο της συγγραφέως)
Περιεχόμενα
Πρόλογος
Viva Callas
Μελίνα
Τα τρίκυκλα της Θεσσαλονίκης «Ζ»
Τα τρία κείμενα αυτής της έκδοσης, που αφορούν ειδικά πρόσωπα και πράγματα του τόπου μας, έχουν παρθεί από το βιβλίο της Marguerite Duras, Ο Ξένος Κόσμος (Le Monde Exterieur).
