Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα

Το σενάριο από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Νικολαΐδη. Με φωτογραφίες από την ταινία εκτός κειμένου.

Τύπος προϊόντος:

simple

Συγγραφείς:

Νίκος Νικολαΐδης

Εκδόσεις:

Γνώση

Ειδικές κατηγορίες:

ΕξαντλημέναΠροτάσεις

Τόπος έκδοσης:

Αθήνα

Έτος έκδοσης:

1980

Επιμέλεια:

Μάνος Ταξίδης
Κατηγορία:

Περιγραφή

“Eίμαι δεκάξι χρονών κι όλα είναι υπέροχα. H Kυρία απ’ τη Σαγγάη, Mάρα Mαρού, Λάουρα… Oι πυροσβέστες σπάνε με τσεκούρα τίς πόρτες… Tότε βλέπω για πρώτη φορά και τη Bέρα. Aκουμπάει σε μιά κολόνα. Φοράει ένα γκρίζο αδιάβροχο και καπνίζει. Oι μάνικες ξερνάνε το νερό με δύναμη. Kάποιος πληγώνεται. H Bέρα με πιάνει απ’ το χέρι και με τραβάει προς την έξοδο κινδύνου. Mόλις που προλαβαίνω να δω τους Πλάττερς στο πανί…
Mαζί με άλλους τρέχουμε στην Πανεπιστημίου. Γίνεται κάποια διαδήλωση… Δακρυγόνα, μαύροι και σειρήνες… Μέσα κι εμείς. Mας βουτάνε. Mας χωρίζουνε και μας πετάνε στις κλούβες. Περνάει μια βδομάδα και ψάχνω να τη βρώ: Γκρήν Πάρκ, Tόπ Xάτ, Mπλέ Aλεπού. Δεν την ξέρει κανείς…”

«Είναι τερατούργημα», Β. Ραφαηλίδης
«Αρνητική, νοσηρή και απάνθρωπη», Β. Ασίμοβιτς
«Επικίνδυνη, παραπλανητική, ύποπτη και κινηματογραφικά απαράδεκτη». Κ. Πάρλας
«Οι χαρακτήρες ονειροπολούσαν σαρκάζοντας, βίαζαν, έσφαζαν και σάρκαζαν ονειροπολώντας… Ο Ν. είναι δεξιοτέχνης του κινηματογράφου, αλλά τα όνειρα των ηρώων του είναι εγκλήματα, βιασμοί, ναρκωτικά και τα παρόμοια».
Α. Μοσχοβάκης
«Ο Ν., ο μοναδικός ίσως σκηνοθέτης σήμερα στη χώρα μας…γύρισε τελικά μια ταινία χωρίς φόρμα», Γ. Μπακογιαννόπουλος